ตอนที่ ๓
๑. ปจฺฉิมยาเม สมฺปตฺเต โส จินฺเตสิ “มม สทฺธาจิตฺเตน มจฺเฉรจิตฺเตน จ สทฺธึ ยุชฺฌนฺตสฺเสว ทฺเว ยามา วีติวตฺตา อิทํ มม เอตฺตกํ มจฺเฉรจิตฺตํ วฑฺฒมานํ จตูหิ อปาเยหิ สีสํ อุกฺขิปิตุ น ทสฺสติ ทสฺสามิ น”นฺติ.
๒. โส มจฺเฉรสหสฺสํ อภิภวิตฺวา สทฺธาจิตฺตํ ปุเรจาริกํ กตฺวา สาฏกํ อาทาย สตฺถุ ปาทมูเล ฐเปตฺวา “ชิตํ เม ชิตํ เม”ติ ติกฺขตฺตุ มหาสทฺทมกาสิ.
๓. ราชา ปเสนทิ โกสโล ธมฺมํ สุณนฺโต ตํ สทฺทํ สุตฺวา “ปุจฺฉถ นํ กึ กิร เตน ชิต”นฺติ อาห.
๔. โส ราชปุริเสหิ ปุจฺฉิโต ตมตฺถํ อาโรเจสิ. ตํ สุตฺวา ราชา “ทุกฺกรํ กตํ พฺราหฺมเณน สงฺคหมสฺส กริสฺสามี”ติ เอกํ สาฏกยุคํ ทาเปสิ.
๕. โส ตมฺปิ ตถาคตสฺเสว อทาสิ. ปุน ราชา ทฺเว จตฺตาริ อฏฺฐ โสฬสาติ ทฺวิคุณํ กตฺวา ทาเปสิ.
๒. อ.
พราหมณ์นั้น ครองงำแล้ว ซึ่งพันแห่งจิตดวงประกอบพร้อมแล้วด้วยความตระหนี่
กระทำแล้ว ซึ่งจิตดวงประกอบพร้อมแล้วด้วยศรัทธา
ให้เป็นจิตประกอบแล้วด้วยอันเที่ยวไปในก่อน
ถือเอาแล้ว ซึ่งผ้าสาฎก ว่างไว้แล้ว ณ ที่ใกล้แห่งพระบาท ของพระศาสดา
ได้กระทำแล้ว ซึ่งเสียงใหญ่ ๓ ครั้ง ว่า อันเรา ชนะแล้ว, อันเรา ชนะแล้ว
ดังนี้เป็นต้น ฯ
๓. อ.
พระราชา พระนามว่าปเสนทิโกศล ทรงสดับอยู่ ซึ่งธรรม ทรงสดับแล้ว ซึ่งเสียง นั้น
ตรัสแล้ว ว่า อ. เจ้า ท. จงถาม ซึ่งพราหมณ์นั้น, ได้ยินว่า อ.อะไร อันพราหมณ์นั้น
ชนะแล้ว ดังนี้ ฯ
๔.
อ. พราหมณ์นั้น ผู้ อันราชบุรุษ ท. ถามแล้ว บอกแล้ว ซึ่งเนื้อความ นั้น ฯ อ.
พระราชา ทรงสดับแล้ว ซึ่งเนื้อความนั้น (ทรงดำริแล้ว) ว่า อ.
กรรมอันบุคคลกระทำได้โดยยาก อันพราหมณ์ กระทำแล้ว, อ. เรา จักกระทำ
ซึ่งการสงเคราะห์ แก่พราหมณ์นั้น ดังนี้ (ทรงยังราชบุรุษ ท.) ให้พระราชทานแล้ว
ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฎก คู่หนึ่ง ฯ
๕.
อ. พราหมณ์นั้น ได้ถวายแล้ว ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฎก แม้นั้น แก่พระตถาคตเจ้านั่นเทียว
ฯ อ. พระราชา
(ทรงยังราชบุรุษ ท.) ให้พระราชทานแล้ว กระทำให้คูณด้วย ๒ คือ (ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฎก
ท.) ๒ (ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฎก ท.) ๔ (ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฎก ท.) ๘ (ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฎก
ท.) ๑๖ อีก ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น