ตอนที่ ๕
๑. พฺราหฺมโณ “น อิเม มม สรีเร อุปโยคํ อรหนฺติ พุทฺธสาสนสฺเสว เอเต อนุจฺฉวิกา”ติ เอกํ กมฺพลํ อนฺโตคนฺธกุฏิยํ สตฺถุ สยนสฺส อุปริ วิตานํ กตฺวา พนฺธิ เอกํ อตฺตโน ฆเร นิพทฺธํ ภุญฺชนฺตสฺส ภิกฺขุโน ภตฺตกิจฺจฏฺฐาเน วิตานํ กตฺวา พนฺธิ.
๒. ราชา สายนฺหสมเย สตฺถุ สนฺติกํ คนฺตฺวา ตํ กมฺพลํ สญฺชานิตฺวา “ภนฺเต เกน ปูชา กตา”ติ ปุจฺฉิตฺวา “เอกสาฏเกนา”ติ วุตฺเต “พฺราหฺมโณ มม ปสาทฏฺฐาเนเยว ปสีทตี”ติ วตฺวา “จตฺตาโร หตฺถี จตฺตาโร อสฺเส จตฺตาริ กหาปณสหสฺสานิ จตสฺโส อิตฺถิโย จตสฺโส ทาสิโย จตฺตาโร ปุริเส จตุโร คามวเร”ติ เอวํ ยาว สพฺพสตา จตฺตาริ จตฺตาริ กตฺวา สพฺพจตุกฺกํ นาม อสฺส ทาเปสิ.
๑. อ.
พราหมณ์ (คิดแล้ว) ว่า อ. ผ้ากัมพล ท. เหล่านี้ ย่อมควร ซึ่งอันประกอบเข้า ในสรีระ
ของเรา หามิได้, อ. ผ้ากัมพล ท. เหล่านั้น เป็นของสมควรแก่พระพุทธศาสนานั่นเทียว
(ย่อมเป็น) ดังนี้ ผูกแล้ว ซึ่งผ้ากัมพล ผืนหนึ่ง กระทำให้เป็นเพดาน ในเบื้องบน
แห่งที่เป็นที่บรรทม ของพระศาสดา ในภายในแห่งพระคันธกุฎี, ผูกแล้ว ซึ่งผ้ากัมพล
ผืนหนึ่ง กระทำ ให้เป็นเพดาน ในที่เป็นที่กระทำซึ่งกิจด้วยภัตร ของภิกษุ
รูปฉันอยู่ ในเรือน ของตน เนืองนิตย์ ฯ
๒. อ.
พระราชา เสด็จไปแล้ว สู่สำนัก ของพระศาสดา ในสมัยคือเป็นเวลาเย็นแห่งวัน
ทรงจำได้แล้ว ซึ่งผ้ากัมพล ทูลถามแล้ว ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อ. การบูชา
อันใคร กระทำแล้ว ดังนี้, (ครั้นเมื่อพระดำรัส) ว่า (อ. การบูชา)
อันพราหมณ์ชื่อว่าเอกสาฎก (กระทำแล้ว) ดังนี้ (อันพระศาสดา) ตรัสแล้ว,
(ทรงดำริแล้ว) ว่า อ. พราหมณ์ ย่อมเลื่อมใส ในที่เป็นที่เลื่อมใส ของเรานั่นเทียว
ดังนี้ (ทรงยังราชบุรุษ ท.) ให้พระราชทานแล้ว ชื่อซึ่งประมาณ ๔ แห่งวัตถุทั้งปวง
กระทำ ให้เป็นวัตถุ ๔ ๆ เพียงใด แต่ร้อยแห่งวัตถุทั้งปวง อย่างนี้ คือ ซึ่งช้าง ท. ๔
ซึ่งม้า ท. ๔ ซึ่งพันแห่งกหาปณะ ท. ๔ ซึ่งหญิง ท. ๔ ซึ่งทาสี ท. ๔ ซึ่งบุรุษ ท. ๔
ซึงบ้านส่วย ท. ๔ แก่พราหมณ์นั้น ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น