ตอนที่ ๔
๑. โส ตานิปิ ตถาคตสฺเสว อทาสิ. อถสฺส ราชา ทฺวตฺตึส ยุคานิ ทาเปสิ. พฺราหฺมโณ “อตฺตโน อคฺคเหตฺวา ลทฺธํ ลทฺธํ วิสฺสชฺเชสิเยวา”ติ วาทโมจนตฺถํ ตโต เอกํ ยุคํ อตฺตโน เอกํ พฺราหฺมณิยาติ ทฺเว ยุคานิ คเหตฺวา ตึส ยุคานิ ตถาคตสฺเสว อทาสิ.
๒. ราชา ปน ตสฺมึ สตฺตกฺขตฺตุมฺปิ ททนฺเต ปุน ทาตุกาโมเยว อโหสิ. ปุพฺเพ มหาเอกสาฏโก จตุสฏฺฐิยา สาฏกยุเคสุ ทฺเว อคฺคเหสิ อยํ ปน ทฺวตฺตึสาย ลทฺธกาเล ทฺเว อคฺคเหสิ.
๓. ราชา ปุริเส อาณาเปสิ “ทุกฺกรํ ภเณ พฺราหฺมเณน กตํ อนฺเตปุเร มม ทฺเว กมฺพลานิ อาหราเปยฺยาถา”ติ. เต ตถา กรึสุ.
๔. ราชา สตสหสฺสคฺฆนเก ทฺเว กมฺพเล ทาเปสิ.
๑. อ.
พราหมณ์นั้น ได้ถวายแล้ว ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฎก ท. แม้เหล่านั้น
แก่พระตถาคตเจ้านั่นเทียว ฯ ครั้งนั้น อ. พระราชา (ทรงยังราชบุรุษ ท.)
ให้พระราชทานแล้ว ซึ่งคู่ ๓๒ ท. แก่พราหมณ์นั้น ฯ อ. พราหมณ์ ถือเอาแล้ว ซึ่งคู่
ท. ๒ คือ ซึ่งคู่ ๆ ๑ เพื่อตน (ซึ่งคู่) คู่ ๑ เพื่อนางพราหมณี จากคู่ ๓๒ นั้น
เพื่ออันเปลื้องซึ่งวาทะ ว่า อ. พราหมณ์ ไม่ถือเอาแล้ว เพื่อตน สละวิเศษแล้ว
(ซึ่งคู่) อัน ๆ ตน ได้แล้ว ๆ นั่นเทียว ดังนี้ ได้ถวายแล้ว ซึ่งคู่ ท. ๓๐
แก่พระตถาคตเจ้านั่นเทียว ฯ
๒. ส่วนว่า
อ. พระราชา, ครั้นเมื่อพราหมณ์นั้น ถวายอยู่ แม้ ๗ ครั้ง,
เป็นผู้ทรงประสงค์เพื่ออันพระราชทาน อีก เทียว ได้เป็นแล้ว ฯ อ.
พราหมณ์ชื่อว่ามหาเอกสาฎก ได้ถือเอาแล้ว ในคู่แห่งผ้าสาฎก ท. ๖๔ หนา
(ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฏก ท.) ๒ ในกาลก่อน ฯ ส่วนว่า อ. พราหมณ์ชื่อว่าจูเฬกสาฎกนี้
ได้ถือเอาแล้ว (ซึ่งคู่แห่งผ้าสาฎก ท.) ๒ ในกาลแห่งคู่ ๓๒ อันตนได้แล้ว ฯ
๓. อ.
พระราชา ทรงยังราชบุรุษ ท. ให้รู้ทั่วแล้ว ว่า แนะพนาย อ.
กรรมอันบุคคลกระทำได้โดยยาก อันพราหมณ์ กระทำแล้ว, อ. เจ้า ท. (ยังกันและกัน)
พึงให้นำมา ซึ่งผ้ากัมพล ท. ๒ ของเรา ในภายในแห่งวัง ดังนี้ ฯ อ. ราชบุรุษ ท.
เหล่านั้น กระทำแล้ว อย่างนั้น ฯ
๔. อ.
พระราชา (ทรงยังราชบุรุษ ท.) ให้พระราชทานแล้ว ซึ่งผ้ากัมพล ท. ๒ มีค่าแสนหนึ่ง
แก่พราหมณ์นั้น ฯ 
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น